در شبکه های توزیع سنتی انحراف های فرکانس و ولتاژ به عنوان شاخصی برای تشخیص امنیت سیستم محسوب می شود. در حالیکه در یک ریزشبکه مستقل دارای منابع با واسط الکترونیک قدرت، انحراف های فرکانس و ولتاژ در ریزشبکه در اثر اختلالات توان و بار به خوبی توسط کنترلر فرکانس- توان حقیقی و کنترلر ولتاژ- توان واکنشی کنترل می شود. از این رو برخلاف آن چه در شبکه های توزیع سنتی روی می دهد، انحراف های فرکانس و ولتاژ برای تشخیص امنیت ریزشبکه مستقل دارای منابع با واسط الکترونیک قدرت موضوع مهمی به شمار نمی رود. اما در یک ریزشبکه مستقل تعادل بین تولید و مصرف توان به عنوان شاخصی برای ارزیابی امنیت آن خصوصا در هنگام بروز اختلالات توان و بار در نظر گرفته می شود. از این رو اگر این تعادل در ریزشبکه ایجاد نشود، ریزشبکه غیر ایمن به شمار می رود. در این صورت نیاز به اقدامات پیشگیرانه ای از قبیل ریزش بار و تنظیم تولید در کوتاهترین زمان در ریزشبکه باید صورت گیرد. در این مقاله یک استراتژی جدید برای بررسی امنیت دینامیکی ریزشبکه در هنگام وقوع اختلالات توان و بار و همچنین استفاده از شبکه عصبی – فازی تطبیقی (ANFIS) برای بررسی این موضوع پیشنهاد شده است. همچنین در صورت تشخیص غیر امن بودن ریزشبکه، پیش بینی اعمال کنترلی پیشگیرانه ای توسط دیگر شبکه های عصبی – فازی تطبیقی (ANFIS) پیشنهاد شده است.

در این مقاله، برنامه ریزی بهینه اقتصادی در حوزه کوتاه مدت ریزشبکه در دو سطح با افق های متفاوت به اجرا در آمده است. هدف از برنامه ریزی با افق 24 ساعته تعیین میزان تولید میکروتوربین ها، تعیین وضعیت مشارکت بارهای پاسخگو، مشخص شدن وضعیت شارژ و دشارژ منابع ذخیره ساز انرژی، میزان تبادل با شبکه بالادست و پیش بینی تولید منابع تجدیدپذیر با کمترین هزینه برای بهره بردار و بیشترین سود رسیده به مشترکین شرکت کننده در طرح پاسخگویی بار و با کمترین میزان تولید آلاینده ها، برای روز بعد می باشد. برنامه ریزی در لایه دوم با هدف کاهش خطای پیش بینی برنامه ریزی لایه اول و هزینه های ناشی از آن، برای 15 دقیقه پیش رو انجام می گیرد. طرح پیشنهادی به کمک جعبه ابزار بهینه سازی نرم افزار متلب بر روی یک ریزشبکه نمونه به اجرا درآمده و نتایج بدست آمده بیانگر عملکرد مناسب این طرح در بهینه سازی هزینه های ناشی از خطای پیش بینی لایه اول بوده و با اجرای لایه دوم برنامه، ضمن تامین توان مورد نیاز ریزشبکه و کاهش هزینه های جاری آن، سود قابل توجهی نصیب شرکت کنندگان در برنامه پاسخگویی بار نموده است.

اﻣﻨﯿﺖ ﻓﻀﺎﻫﺎی ﺷﻬﺮی از ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﮐﯿﻔﯿﺖﻫﺎی ﻣﻮﺛﺮ ﺑﺮ ارزش اﻣﻼک اﺳﺖ. اﻣﻨﯿﺖ از ﺟﻨﺒﻪ ﻋﯿﻨﯽ، در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ اﻧﻮاع ﺑﺰﻫﮑﺎری و ﻗﺎﺑﻞ ﺳﻨﺠﺶ ﺑﺎ ﻣﯿﺰان ﺟﺮم و از ﺟﻨﺒﻪ ذﻫﻨﯽ، ﺷﺎﻣﻞ اﺣﺴﺎس ﻧﺎاﻣﻨﯽ ﺳﺎﮐﻨﯿﻦ از ﻓﻀﺎ و دارای راﺑﻄﻪ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﺎ ﺗﺼﻮﯾﺮ ذﻫﻨﯽ آنﻫﺎ از ﻓﻀﺎﻫﺎی ﺷﻬﺮی و ﻏﯿﺮ ﻣﻠﻤﻮس اﺳﺖ. ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﻫﺪف، ﮐﺎرﺑﺮدی و ﺑﺎ روش ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ- ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ ﺻﻮرت ﻣﯽﮔﯿﺮد. ﻫﺪف از اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺧﻮاﻧﺶ ﺗﺼﻮﯾﺮ ذﻫﻨﯽ ﺳﺎﮐﻨﯿﻦ از اﻣﻨﯿﺖ ﻓﻀﺎﻫﺎی ﺷﻬﺮی و اراﺋﻪ راﻫﻨﻤﺎی ﻃﺮاﺣﯽ ﻓﻀﺎﻫﺎی ﺷﻬﺮی اﻣﻦ ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر ارﺗﻘﺎء ارزش اﻣﻼک اﺳﺖ. ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﭘﺎرک ﻗﻠﻤﺴﺘﺎن، واﻗﻊ در ﻣﻨﻄﻘﻪ 1 ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﻮردی، در اﺧﺘﯿﺎر ﺳﺎﮐﻨﯿﻦ اﻃﺮاف ﭘﺎرک ﻗﺮار داده ﺷﺪ؛ ﺗﺎ ﻓﻀﺎﻫﺎﯾﯽ را ﮐﻪ در آن اﺣﺴﺎس ﻧﺎاﻣﻨﯽ دارﻧﺪ، ﺑﺮ روی ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﻣﺸﺨﺺ ﻧﻤﻮده و ﺑﺮ اﺳﺎس آن ﺑﻪ ﯾﮏ ﻧﻘﺸﻪ ﺟﻐﺮاﻓﯿﺎی ﻧﺎاﻣﻨﯽ دﺳﺖ ﯾﺎﻓﺖ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﺿﻤﻦ ﻫﻤﭙﻮﺷﺎﻧﯽ ﻣﻮﻟﻔﻪﻫﺎی ﻣﺴﺘﺨﺮج از ﺗﺼﻮﯾﺮ ذﻫﻨﯽ ﻣﺮدم ﺑﺎ ادﺑﯿﺎت ﻣﻮﺿﻮع، ﻣﻮﻟﻔﻪﻫﺎی ﮐﺎﻟﺒﺪی- ﻓﻀﺎﯾﯽ ﻣﻮﺛﺮ ﺑﺮ ارﺗﻘﺎء اﻣﻨﯿﺖ ﻓﻀﺎﻫﺎی ﺷﻬﺮی ﺷﺎﻣﻞ ﻓﺮم ﻓﻀﺎ، ﻧﻔﻮذﭘﺬﯾﺮی، ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ، آﺳﺎﯾﺶ ﻣﺤﯿﻄﯽ و ﺑﺼﺮی و ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺷﻬﺮی ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ.

رﺳﯿﺪن ﺑﻪ اﯾﻤﻨﯽ و اﻣﻨﯿﺖ، از ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ دﻏﺪﻏﻪﻫﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻃﺮاﺣﺎن در ﻓﺮآﯾﻨﺪ ﻃﺮاﺣﯽ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪﻫﺎی ﺻﻨﻌﺘﯽ ﻧﯿﺮوﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎ آن ﻣﻮاﺟﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺗﻌﺪد ﺧﻄﺮات ﻣﺤﺘﻤﻞ در اﯾﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪﻫﺎ ﺑﺎﻧﻀﻤﺎم ﺳﻨﮕﯿﻦﺑﻮدن ﺗﻠﻔﺎت ﻣﺎﻟﯽ و ﺟﺎﻧﯽ اﯾﺠﺎب ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻼشﻫﺎی ﻃﺮاﺣﺎن ﻣﻌﻄﻮف ﺑﻪ اﻓﺰاﯾﺶ ﺿﺮﯾﺐ اﯾﻤﻨﯽ/اﻣﻨﯿﺘﯽ ﮔﺮدد. ﺑﺎاﯾﻦوﺟﻮد، ﻧﻮﺷﺘﺎر ﺣﺎﺿﺮ ﻣﺆﯾﺪ آن ﺑﻮده ﮐﻪ ادﺑﯿﺎت ﻧﻈﺮی ﻣﻨﺴﺠﻤﯽ درﺧﺼﻮص ﻃﺮاﺣﯽ ﻣﻌﻤﺎری ﻣﺠﻤﻮﻋﻪﻫﺎی ﺻﻨﻌﺘﯽ ﺑﺎﻻﺧﺺ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪﻫﺎی ﻧﯿﺮوﮔﺎﻫﯽ وﺟﻮد ﻧﺪارد. ﻟﺬا ﻧﻮﺷﺘﺎر ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ اﺳﺘﺨﺮاج راﻫﮑﺎرﻫﺎی اﯾﻤﻨﯽ/اﻣﻨﯿﺘﯽ ﻣﻮردﻧﯿﺎز در ﻃﺮاﺣﯽ ﻣﻌﻤﺎری اﯾﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪﻫﺎ ﭘﺮداﺧﺘﻪ اﺳﺖ. اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ، ﻣﺎﻫﯿﺘﯽ ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ-ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ داﺷﺘﻪ و ﺳﻌﯽ ﻧﻤﻮده ﺗﺎ ازﯾﮏﺳﻮ ﺑﻪواﺳﻄﻪ اﺳﺘﻨﺘﺎجﻫﺎی ﻋﻘﻠﯽ ﺑﻪﻋﻤﻞ آﻣﺪه ﺑﺮ روی آﺋﯿﻦﻧﺎﻣﻪﻫﺎ و ازﺳﻮیدﯾﮕﺮ ﺑﺎ ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺠﺮﺑﯽ راﻫﮑﺎرﻫﺎی ﺑﻪﮐﺎررﻓﺘﻪ در ﻃﺮح ﻣﺠﻤﻮﻋﻪﻫﺎی ﺻﻨﻌﺘﯽ ﻧﯿﺮوﮔﺎﻫﯽ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ راﻫﮑﺎرﻫﺎی ﻃﺮاﺣﺎﻧﻪ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﺮ اﻓﺰاﯾﺶ ﺿﺮﯾﺐ اﯾﻤﻨﯽ/اﻣﻨﯿﺘﯽ ﻧﺎﺋﻞ آﯾﺪ. ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎ ﻣﺆﯾﺪ آن ﺑﻮده ﮐﻪ ﺳﺎدهﺳﺎزی، ﺟﺪاﺳﺎزی، ﮐﻮﭼﮏﺳﺎزی، ﺗﻨﻮع و ﺗﻌﺪد، ﭘﺮاﮐﻨﺪﮔﯽ، ﯾﮑﭙﺎرﭼﮕﯽ، ﺗﺄﮐﯿﺪ ﺑﺮ ﻃﺮحﻫﺎ و ﺗﺠﺮﺑﻪﻫﺎی ﻣﻮﻓﻖ ﭘﯿﺸﯿﻦ و دﻓﺎع ﻋﻤﻘﯽ ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ راﻫﮑﺎرﻫﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﻢ در ﻃﺮح ﻣﻌﻤﺎری ﻣﺠﻤﻮﻋﻪﻫﺎی ﻧﯿﺮوﮔﺎﻫﯽ ﻣﻮﺟﻮد و ﻫﻢ در آﺋﯿﻦﻧﺎﻣﻪﻫﺎی ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر اﻓﺰاﯾﺶ ﺿﺮﯾﺐ اﯾﻤﻨﯽ/اﻣﻨﯿﺘﯽ ﻣﻮرد ﺗﺄﮐﯿﺪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ.

ﮐﺎرﺷـﻨﺎﺳـﺎن و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰان ﺷـﻬﺮی ﺗﺨﻤﯿﻦ ﻣﯽزﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺳـﺎل 2050 ﺑﯿﺶ از 75 درﺻـﺪ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺟﻬﺎن در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺷــﻬﺮی زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮐﺮد و ﺑﯿﺶ از 90 درﺻــﺪ اﯾﻦ اﻓﺰاﯾﺶ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺷــﻬﺮی در ﮐﺸــﻮرﻫﺎی در ﺣﺎل ﺗﻮ ﺳﻌﻪ رخ ﺧﻮاﻫﺪ داد. ﺟﺎﯾﯽﮐﻪ ﻣﻬﺎﺟﺮت اﻧﺒﻮه رو ﺳﺘﺎﯾﯿﺎن ﺑﺎ ﺷﺘﺎب روزاﻓﺰون اداﻣﻪ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ. ﺑﻪدﻧﺒﺎل ﺗﻮ ﺳﻌﻪ و ﮔﺴﺘﺮش روزاﻓﺰون ﺷﻬﺮﻫﺎ، آﺳﯿﺐﭘﺬﯾﺮی اﯾﻦ ﻣﻨــــــــﺎﻃﻖ از ﺟﻮاﻧﺐ ﻣﺨﺘﻠﻒ اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ. در اﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ ﺿﺮورت ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺪﯾﺮان ﺷﻬﺮی ﺑﻪ ﺣﻮزه اﯾﻤﻨﯽ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺷﻬﺮی دو ﭼﻨﺪان ﮔﺮدﯾﺪه ا ﺳﺖ. ﺑﻪﮔﻮﻧﻪای ﮐﻪ در ﭼﺎرﭼﻮب روﯾﮑﺮد ﺗﻮ ﺳﻌﻪ ﭘﺎﯾﺪار ﺷﻬﺮی، ﺷﻬﺮﻫﺎ ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ ﺳﯿﺴﺘﻢﻫﺎی ﻣﺪﯾﺮﯾﺘﯽ ﮐﺎرآﻣﺪ ﺑﻪﻣﻨﻈﻮرﮐﻨﺘﺮل ﺣﺠﻢ وﺳﯿﻊ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎ، ﺧﻄﺮات و رﯾﺴﮏﻫﺎی ﻣﻮﺟﻮد ﻫﺴﺘﻨﺪ. در ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان از ﯾﮏﺳﻮ ﺑﺮ اﺛﺮ ﻋﻮاﻣﻞ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻗﺮارﮔﯿﺮی ﺑﺮ روی ﮐﻤﺮﺑﻨﺪ زﻟﺰﻟﻪ و از ﺳﻮی دﯾﮕﺮ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻋﻮاﻣﻞ اﻧﺴﺎﻧﯽ و ﻣﺪاﺧﻠﻪﻫﺎی ﻏﻠﻂ ﮐﻪ در ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺷﻬﺮی ﻧﺎﮐﺎرآﻣﺪ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ، ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺑﺮ ﺣﻮزه اﯾﻤﻨﯽ ﺷﻬﺮ از ﺿﺮورتﻫﺎی ﻧﻈﺎم ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺷﻬﺮی ﺑﺮﺷﻤﺮده ﻣﯽﺷﻮد. ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺖ اﻧﺠﺎم ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰی در اﯾﻦ ﺣﻮزه ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ ﺷﻨﺎﺧﺖ دﻗﯿﻖ و ﺻﺤﯿﺢ از ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ وﺿﻌﯿﺖ اﯾﻤﻨﯽ و اﻣﻨﯿﺖ ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان اﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ اﻃﻼﻋﺎت ﺣﺎﺻﻞ از اﯾﻦ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺑﺘﻮان ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎی ﮐﺎرآﻣﺪ و ﻣﻮﺛﺮ در ﺟﻬﺖ ارﺗﻘﺎی اﯾﻤﻨﯽ و اﻣﻨﯿﺖ ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان ﻃﺮاﺣﯽ ﻧﻤﻮد. ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮر در ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺣﺎﺿﺮ از ﮔﺰارش وﺿﻌﯿﺖ اﯾﻤﻨﯽ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﮐﻪ در ﺳﺎل 2017 در ﺳﻄﺢ 60 ﺷﻬﺮ ﺟﻬﺎن ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ، اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺑﺮرﺳﯽﻫﺎ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ، ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان ﻋﻤﺪﺗﺎً در زﻣﺮه 10 ﺷﻬﺮی اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ اﻣﺘﯿﺎزﻫﺎ را ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﺷﺎﺧﺺ اﯾﻤﻨﯽ و اﻣﻨﯿﺖ ﮐﺴﺐ ﮐﺮدهاﻧﺪ. ﻫﺪف اﺻﻠﯽ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺣﺎﺿﺮ آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ، اﺑﺘﺪا وﺿﻌﯿﺖ ﻣﻮﺟﻮد ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان را ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﺷﺎﺧﺺﻫﺎ و اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎی اﯾﻤﻨﯽ در ﺳﻄﺢ ﺟﻬﺎن ﺑﺮرﺳﯽ ﻧﻤﻮده و ﺳﭙﺲ راﻫﮑﺎرﻫﺎﯾﯽ را در ﺟﻬﺖ ارﺗﻘﺎی ﺷﺎﺧﺺ اﯾﻤﻨﯽ در آن اراﯾﻪ ﻧﻤﺎﯾﺪ.

ﻗﻠﻤﺮو ﻓﻀﺎﻫﺎی ﺷﻬﺮی ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻓﻀﺎی زﻧﺪﮔﯽ روزﻣﺮه ی ﺷﻬﺮوﻧﺪان، ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺑﺮﺧﯽ از ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﻗﺮار دارد ﮐﻪ ﮔﺎه اﯾﻦ ﻋﻮاﻣﻞ ﺳﺒﺐ ﻋﺪم ﺣﻀﻮر ﻣﺮدم و زﻣﯿﻨﻪﺳﺎز ﻣﻌﻀﻼت و آﺳﯿﺐﻫﺎی اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻣﯽﺷﻮد. در دﻫﻪﻫﺎی اﺧﯿﺮ ﻣﻔﻬﻮم (ﭘﯿﺸﮕﯿﺮی ﻣﮑﺎﻧﯽ از ﺟﺮم) ﺑﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮ در ﺟﻨﺒﻪﻫﺎی ﮐﺎﻟﺒﺪی- ﻓﻀﺎﯾﯽ ﻣﺤﯿﻂ ﺳﻌﯽ در اﯾﺠﺎد ﺟﻮاﻣﻊ ﭘﺎﯾﺪار، اﻣﻦ و ارﺗﻘﺎی ﮐﯿﻔﯿﺖ زﻧﺪﮔﯽ ﺷﻬﺮوﻧﺪان دارد. از ﺳﻮی دﯾﮕﺮ ﻣﺮاﮐﺰ ﮐﻬﻦ ﺷﻬﺮی ﺑﺎ ارزشﻫﺎی ﻓﺮاوان ﺗﺎرﯾﺨﯽ و ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ، اﻣﺮوزه ﺑﺎ ﭼﺎﻟﺶﻫﺎی ﻓﺮاواﻧﯽ از ﺟﻤﻠﻪ: وﻗﻮع ﺟﺮاﯾﻢ و ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ اﺣﺴﺎس اﻣﻨﯿﺖ روﺑﺮو اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻣﻮرد ﻣﺮﮐﺰ ﺷﻬﺮ ﺳﻨﻨﺪج ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻧﻤﻮﻧﻪی ﻣﻮردی اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺻﺎدق ﻫﺴﺘﻨﺪ. در اﯾﻦ راﺳﺘﺎ، ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺮ آن اﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ روﺷﯽ ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ- ﻣﻮردی در ﻗﺎﻟﺐ ﯾﮏ روﯾﮑﺮد ﮐﺎرﺑﺮدی و ﺑﺎ ﺑﻬﺮهﮔﯿﺮی از اﺻﻮل ﭘﯿﺸﮕﯿﺮی ﻣﮑﺎﻧﯽ از ﺟﺮم ﺑﻪوﯾﮋه روﯾﮑﺮد (ﻣﮑﺎنﻫﺎی اﻣﻦ و ﭘﺎﯾﺪار)، ﭘﺲ از ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ و ارزﯾﺎﺑﯽ ﺟﺎﻣﻊ وﯾﮋﮔﯽﻫﺎی اﯾﻦ ﻣﺮﮐﺰ، ﺑﻪ اراﺋﻪی راﻫﺒﺮدﻫﺎ، ﺳﯿﺎﺳﺖﻫﺎ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎی ﻋﻤﻠﯿﺎﺗﯽ ﺑﺎزﺗﻮﺳﻌﻪ ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر ارﺗﻘﺎی اﻣﻨﯿﺖ ﻓﻀﺎﻫﺎ ﺑﭙﺮدازد. ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ از ﻣﯿﺎن اﺻﻮل و وﯾﮋﮔﯽﻫﺎی ﮐﻠﯿﺪی (ﻣﮑﺎنﻫﺎی اﻣﻦ و ﭘﺎﯾﺪار)، ﻋﻮاﻣﻞ دﺳﺘﺮﺳﯽ و ﺟﺎﺑﺠﺎﯾﯽ، ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ و ﻧﮕﻬﺪاری ﺳﺎﯾﺖ و ﺳﺎﺧﺘﺎر از اﻫﻤﯿﺖ ﺑﺎﻻﯾﯽ ﺑﺮای ﺗﺪوﯾﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎی ﭘﯿﺸﻨﻬﺎدی ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺎزﺗﻮﺳﻌﻪی ﻓﻀﺎﻫﺎی ﻣﺮﮐﺰ ﺷﻬﺮ ﺳﻨﻨﺪج ﺑﺮﺧﻮردار ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖآﻣﯿﺰ در ﮐﺎرﺑﺴﺖ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎی ﭘﯿﺸﻨﻬﺎدی ﻣﺬﮐﻮر، ﺿﻤﻦ ﺗﺎﮐﯿﺪ ﺑﺮ ﻣﺸﺎرﮐﺖ ﺷﻬﺮوﻧﺪان ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﺴﺘﺮ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﻻزم ﺑﺮای ﮔﺴﺘﺮش اﯾﻦ روﯾﮑﺮد ﺑﺎ ﺗﺪوﯾﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺟﺎﻣﻊ ﺑﺮای ﺷﻬﺮ ﺳﻨﻨﺪج ﻣﻬﯿﺎ ﺷﻮد و ﻧﻘﺶ ﭘﻠﯿﺲ ﺑﺎ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﮐﺎرﮔﺮوه ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﯾﮑﭙﺎرﭼﻪ ﻣﺮﮐﺰ ﺷﻬﺮ ﺳﻨﻨﺪج ﭘﺮرﻧﮓﺗﺮ ﮔﺮدد.

مقدمه: اﻣﺮوزه به دﻟﯿﻞ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺑﺎﻻی ﺟﻤﻌﯿﺖ و فعالیت های بزرگ مقیاس و ﻓﺮاواﻧﯽ خودروها و تغییر نوع جرائم نسبت به گذشته، ﺗﺄﻣﯿﻦ آراﻣﺶ و اﻣﻨﯿﺖ ﺷﻬﺮوﻧﺪان به امری سخت و نیازمند هزینه با صرف وقت فراوانی تبدیل شده است. اﻣﻨﯿﺖ به عنوان ﯾﮑﯽ از مؤلفه های اﺻﻠﯽ کیفیت بخش ﺑﻪ ﻓﻀﺎﻫﺎی شهری، ﯾﮏ مسئلۀ ﭘﯿﭽﯿﺪه و دارای اﺑﻌﺎد اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، اﻗﺘﺼﺎدی و ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ است. از طرفی به دلیل وجود رابطه بین فضا و جرم نباید از نقش مولفه­های کالبدی غافل شد.داده و روش: ﺑﺮ ﻫﻤﯿﻦ اﺳﺎس ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎضر ﺑﻪ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ و ﺗﺤﻠﯿﻞ عوامل کالبدی-عملکردی مؤثر بر پتانسیل وقوع جرم سرقت در محله بهاران شهر مشهد می پردازد. روش ﺗﺤﻘﯿﻖ در اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﻫﺪف، ﮐﺎرﺑﺮدی و ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ماهیت، کمی و از نوع ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ- ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ می باشد. ﺑـﺮای ﺗﺤﻠﯿـﻞ دادهﻫـﺎ از نرم افزارهای GIS  و SPSS  استفاده شده اﺳﺖ. در این پژوهش برای شناسایی عوامل کالبدی-عملکردیِ مؤثر بر پتانسیل وقوع جرم پس از انجام مطالعات کتابخانه ای با استفاده از روش پرسشنامه دلفی، از نظر 11 کارشناس استفاده شده است.یافته ها: یافته های ﺗﺤﻘﯿﻖ ﻧﺸﺎن می دهد ﮐﻪ 9 عامل: نور، دسترسی بصری، حمل ونقل عمومی، کاربری زمین، پوشش گیاهی، فرم کالبدی، معابر ، دانه بندی و فشردگی بافت و بلوک بندی بر وقوع جرم درمحدوده محله بهاران موثرند.نتیجه گیری: با توجه به نحوه ﺗﻮزﯾﻊ ﻓﻀﺎﯾﯽ مؤلفه های 9گانه، در سطح محله بهاران با استفاده از تحلیل یکپارچه مکانی، حوزه های دارای پتانسیل جرم بالا شناسایی شدند که مولفه های نور (با میانگین رتبه ای 7/13)، دسترسی بصری (با 6/45)، حمل ونقل عمومی (با 5/22)، کاربری زمین (با 5/04) دارای بیشترین تاثیر در پتانسیل وقوع جرم این محدوده بوده ­اند. بر این اساس محور جانباز، شهید ساجدی و طوس به عنوان محدوده های آسیب ­پذیر از منظر وقوع سرقت شناسایی شدند. برای کاهش وقوع جرم نیز پیشنهاداتی نظیر افزایش روشنایی پیاده ­رو، تزریق فعالیت به اراضی بایر بزرگ مقیاس محدوده، کنترل ورود موتورسیکلت و نظارت پذیر نمودن بافت با هرس مناسب درختان ارائه گردید.

ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ و ارزﯾﺎﺑﯽ رﯾﺴﮏ در ﭘﺮوژه ﻫﺎی ﻋﻤﺮاﻧﯽ ﯾﮑﯽ از ﻣﻮارد ﻣﻬﻤﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺰاﯾﯽ در ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ و ﯾﺎ ﺷﮑﺴﺖ اﯾﻦ ﭘﺮوژه ﻫﺎ ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ. در اﯾﻦ ﻣﯿﺎن، ﭘﺮوژه ﻫﺎی ﺳﺪ ﺳﺎزی ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺎﻫﯿﺖ اﺑﻌﺎد و ﭘﯿﭽﯿﺪﮔﯽ ﻫﺎی زﯾﺎد و ﻧﯿﺰ ﺑﺎ دارا ﺑﻮدن ﺳﺎﺧﺘﺎر ﻓﻨﯽ و ﻣﺤﯿﻄﯽ ﭘﻮﯾﺎ، دارای رﯾﺴﮏ ﻫﺎی ﻣﺘﻌﺪدی ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ و ﺗﺤﻠﯿﻞ آﻧﻬﺎ، و ﺑﺎ اﻧﺠﺎم ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰی و ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻋﺪم ﻗﻄﻌﯿﺖ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺳﺎﺧﺘﺎر ﯾﺎﻓﺘﻪ، ﻣﯽ ﺗﻮان ﺑﺮای اﻧﻮاع رﯾﺴﮏ ﻫﺎ ﭘﺎﺳﺨﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ را اﺗﺨﺎذ و اﻣﮑﺎن دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﭘﺮوژه را ﺑﻪ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ اﻓﺰاﯾﺶ داد. ﻏﻔﻠﺖ از ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﻋﺪم ﻗﻄﻌﯿﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ اﯾﺠﺎد رﯾﺴﮏ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و ﻧﯿﺰ ﻋﺪم ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ رﯾﺴﮏ ﻫﺎی دارای اﻫﻤﯿﺖ ﺑﺎﻻ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮ اﻫﺪاف ﭘﺮوژه ﺗﺄﺛﯿﺮﮔﺬار ﺑﺎﺷﺪ. ﭼﺮاﮐﻪ ﺳﺪﻫﺎ ﯾﮑﯽ از زﯾﺮﺳﺎﺧﺖ ﻫﺎی ﮐﻠﯿﺪی و ﺳﺎزه ﻫﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﻬﺖ ﺗﺎﻣﯿﻦ آب ﺷﺮب و ﻣﺼﺮﻓﯽ ﺟﻮاﻣﻊ از ﻗﺪﯾﻢ اﻻﯾﺎم ﮐﺎرﺑﺮد داﺷﺘﻪ اﺳﺖ. در اﯾﻦ راﺳﺘﺎ و ﺑﺮاﺳﺎس ﻣﺪل ﭘﻨﺞ ﺣﻠﻘﻪ ﺟﺎن واردن)ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻨﺪی ﺗﺎﺳﯿﺴﺎت ﺣﯿﺎﺗﯽ و ﺣﺴﺎس(، ﺗﺄﻣﯿﻦ اﻣﻨﯿﺖ ﺷﺒﮑﻪ ﻫﺎی آﺑﺮﺳﺎﻧﯽ و ذﺧﯿﺮه و ﺗﻮزﯾﻊ آب ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻮن دﺳﺘﮕﺎه ﮔﺮدش ﺧﻮن در ﺑﺪن، اﻣﮑﺎن ﺣﯿﺎت و اداﻣﻪی ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ را در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﯿﺴﺮ ﻣﯽﺳﺎزد، ﺑﺨﺸﯽ از ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ آﺑﺮﺳﺎﻧﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻫﻤﯿﺖ ﺗﺄﺳﯿﺴﺎت آﺑﺮﺳﺎﻧﯽ، ﮔﺎﻫﯽ در ﻋﻤﻠﯿﺎت ﺗﺨﺮﯾﺒﯽ و ﺧﺮاﺑﮑﺎری دﺷﻤﻦ، اﯾﻦ ﺗﺄﺳﯿﺴﺎت ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻣﺮاﮐﺰ راﻫﺒﺮدی ﻣﻮرد ﻫﺪف ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ آﺳﯿﺐ ﺟﺪی ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ و ﮔﺎﻫﯽ اﯾﺠﺎد ﺑﺤﺮانﻫﺎی اﻣﻨﯿﺘﯽ ﺷﻮد. دﺷﻤﻦ اﮔﺮ از ﻃﺮﯾﻖ ﺣﻤﻼت ﻓﯿﺰﯾﮑﯽ ﻗﺎدر ﺑﻪ آﺳﯿﺐرﺳﺎﻧﺪن ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﺎ ﻋﻤﻠﯿﺎت ﺗﺨﺮﯾﺒﯽ ﯾﺎ آﻟﻮدهﺳﺎزی ﻣﻨﺎﺑﻊ، ﺗﺄﺳﯿﺴﺎت آﺑﯽ را ﻣﻮرد ﺣﻤﻠﻪ ﻗﺮار دﻫﺪ ﮐﻪ ﺟﺒﺮان ﺧﺴﺎرت وارده ﯾﺎ ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ ﮐﺮدن آنﻫﺎ ﺑﺴﯿﺎر ﺳﺨﺖ و زﻣﺎنﺑﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. ﺗﺪاﺑﯿﺮ ﻻزم در ﺣﻮزه ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ رﯾﺴﮏ)در زﻣﺎن ﻃﺮح وﺳﺎﺧﺖ( و ﭘﺪاﻓﻨﺪ ﻏﯿﺮﻋﺎﻣﻞ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ)در زﻣﺎن ﺳﺎﺧﺖ و ﺑﻬﺮه ﺑﺮداری( ﺳﺒﺐ ﮐﺎﻫﺶ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻋﻤﻠﯿﺎت دﺷﻤﻦ و ﺗﺄﻣﯿﻦ اﻣﻨﯿﺖ ﭘﺎﯾﺪار ﺳﺎﻣﺎﻧﻪ ﻫﺎی ﺗﺄﻣﯿﻦ آب ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺪﻫﺎ و ﺧﻄﻮط اﻧﺘﻘﺎل و ﻣﺨﺎزن آب ﺷﻮد. در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺿﻤﻦ ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع، اﻟﺰاﻣﺎت ﭘﺪاﻓﻨﺪ ﻏﯿﺮﻋﺎﻣﻞ در ﺳﺪﺳﺎزی ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ و واﮐﺎوی دﻗﯿﻖ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﺮاﺗﺒﻰ و ﺗﮑﻨﯿﮏ دﻟﻔﯽ، رﯾﺴﮏ ﻫﺎ اوﻟﻮﯾﺖ ﺑﻨﺪی ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و در ﻧﻬﺎﯾﺖ راه ﮐﺎرﻫﺎﯾﻰ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﺟﻬﺖ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺻﺤﯿﺢ رﯾﺴﮏ ﻫﺎی ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺳﺪ ﻫﺮاز ﻣﺸﺨﺺ ﮔﺮدد. ﻧﺘﺎﯾﺞ و ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎی ﺗﺤﻘﯿﻖ ﮐﻪ در ﭘﺮوژه ﺳﺪ ﻣﺨﺰﻧﯽ ﻫﺮاز ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺗﯽ و ﭘﺎﯾﻠﻮت ﺑﺮرﺳﯽ ﮔﺮدﯾﺪ، ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ ﮐﻪ رﯾﺴﮏ ﻫﺎی ﺣﻮزه ﺑﺮق، ژﻧﺮاﺗﻮر و ﺗﺄﺳﯿﺴﺎت)در ﺑﺨﺶ ﺧﻄﺮات ﮐﻠﯽ ( ، اﻧﻔﺠﺎر، ﺣﻔﺎری ﺑﺎ ﺟﺎﻣﺒﻮ و ﻧﺼﺐ ﻗﺎب در اوﻟﻮﯾﺖ ﻗﺮار دارﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ در ﺧﺼﻮص ﮐﺎﻫﺶ اﺣﺘﻤﺎل وﻗﻮع و ﺷﺪت ﺗﺄﺛﯿﺮ آﻧﻬﺎ اﻗﺪاﻣﺎت ﭘﯿﺸﮕﯿﺮاﻧﻪ ای را اﻧﺠﺎم داد.

این مقاله به سنجش سطح پایداری در جوامع کوچک محلی (محله های شهری) در ﺑﻬﺮهﺑﺮداری و اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﻨﺎﺑﻊﻃﺒﯿﻌﯽ، اﻧﺴﺎﻧﯽ و اﮐﻮﻟﻮژﯾﮑﯽ می پردازد ﺑﻪﮔﻮﻧﻪای ﮐﻪﻫﻤﻪ اﻋﻀﺎ ﯾﺎ اﺟﺘﻤﺎﻋﺎت ﻣﺤﻠﻪای در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ و آﯾﻨﺪه از ﺳﻄﻮح ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ در ﺑﻬﺪاﺷﺖ و ﺳﻼﻣﺖ، زﻧﺪﮔﯽﻣﻄﻠﻮب، اﻣﻨﯿﺖ، ﯾﮑﭙﺎرﭼﮕﯽﻣﯿﺎن ﻣﺤﯿﻂ زﯾﺴﺖ و ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ اﻧﺴﺎﻧﯽ و اﻗﺘﺼﺎدی ﭘﻮﯾﺎﺑﺮﺧﻮردار ﺷﻮﻧﺪ، به این منظور، دراین مقاله دو محله از محله های بالا و پایین شهر بابل به عنوان نمونه انتخاب شدند تا به این سوال پاسخ داده شود که محله های تندست و سیاه تلی به لحاظ شاخص های توسعه پایدار (شاخص های منتخب این تحقیق) در چه وضعیتی قرار دارند و چه تفاوت هایی بین آنها وجود دارد؟ ﺑﺎﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪﻣﺎﻫﻴﺖﭘﮋوﻫﺶ و اﻫﺪاف در ﻧﻈﺮﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه، روش ﺗﺤﻘﻴﻖ در این پژوهش ﺗﻮﺻﻴﻔﻲ- ﺗﺤﻠﻴﻠﻲ و ﭘﻴﻤﺎﻳﺸﻲ با هدف کاربردی اﺳﺖ که پس از ﺟﻤﻊ آوری اﻃﻼﻋﺎت ﻣﻴﺪاﻧﻲ ﻛﻪﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﺑﺰار ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ محقق ﺳﺎﺧﺘﻪ صورت می گیرد و ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آزﻣﻮن های آﻣﺎری (آزمون T تک نمونه ای) در فضای نرم افزار SPSS، کار تجزیه و ﺗﺤﻠﻴﻞ داده های جمع آوری شده انجام می گیرد.نتایج بررسی ها نشان می دهد که بین محله های شهری مورد مطالعه، به لحاظ شاخص های توسعه پایدار، تفاوت های چشمگیری وجود دارد، به طوری که محله سیاه تلی به لحاظ شاخص های پایداری در وضعیت ناپایدار و محله تندست بجز در شاخص های اجتماعی که ناپایدار بوده در سایر شاخص ها پایدار بوده است.